برنامه ريزي ها دشوارتر و كاربردي كردن تصميمات احتياج بيشتري به بحث هاي دقيق و بررسي هاي جامع تر پيدا مي‌كند، اعداد و ارقام درشت تر و ميزان جرح و تعديل ها حساستر مي‌شود و مرتب كردن مسائل دشوارتر و مديريت آن سخت تر مي‌گردد.

صاحبان مناصب حكومتي، بدون تدبير و برنامه ريزي صحيح نمي توانند جامعه منظم و پيشرفته اي را تشكيل دهند و سعادت و كمال افراد جامعه را تأمين كنند. حتي اگر تمامي بخش هاي اجتماعي به صورت انفرادي كارهاي خود را به خوبي انجام دهند ولي در سطح كلي يك جامعه نظم و آهنگ و تدبير صحيح نباشد، آن جامعه روي سعادت را نخواهد ديد و رو به انحطاط خواهد رفت .

بزرگترين و مهمترين شرط كاربردي براي تصدي مناصب از نظر عقل و شرع، پس از عقل و بلوغ عقلي، داشتن حسن تدبير است . ممكن است افرادي باشند كه از نظر بلوغ عقلي در حد متوسطي باشند ولي نتوانند از عهده تدبير امور اجتماعي برآيند. يعني دركارهاي فردي و يا كارهاي كوچك اجتماعي انسانهاي موفقي باشند، ولي در سطح مديريت كلان جامعه ناتوان باشند. اميرالمؤمنين (ع) مي‌فرمايد: "سبب التدمير سوء التدبير"[1] "علت نابودي، تدبير نامناسب و بد است ." و نيز مي‌فرمايد: "قوام العيش حسن التقدير و ملاكه حسن التدبير"[2] "پايداري زندگي مطلوب به اندازه گيري صحيح است، و ملاك پايداري تدبير نيكو است ."

ترديدي نيست كه تدبير صحيح و سياست پايدار و مثبت، سبب اصلي رفاه و رشد و سعادت بشر است ; و تأكيد اولياي دين تأييدي بر روش عقلي و عقلايي است تا در مسير سعادت خويش حركت كنند.

سياست و تدبير صحيح سبب همبستگي و پايداري ملت ها و نظم اجتماعي است ; "حسن السياسة قوام الرعية".[3] ملتي كه تدبير صحيح براي اداره زندگي

---