اساس درآمدش زندگي را شكل دهد. فرد اسرافكار چه بسا در مصرف درآمدش ولخرجي كند و از ضروريات زندگي خويش باز ماند. "ان السرف يورث الفقر"[1] "اسرافكاري موجب فقر مي‌گردد."

4 - خيانت و يا بي كفايتي دولتمردان و حاكمان باعث مي‌شود كه شكاف طبقاتي افزون گردد و فقر در جامعه سرباز كند; زيرا آنان بيت المال را كه براي رفع نيازمنديهاي جامعه در اختيارشان قرار گرفته، به جاي آن كه به گونه اي برنامه ريزي كنند كه در اختيار همه مردم قرار گيرد، در تيول خود و خانواده و اطرافيان و همفكران خود در مي‌آورند، و يا با قرار دادن مالياتهاي سنگين موجب گراني كالاها مي‌گردند، و يا ناتوان از برنامه ريزي مي‌شوند و در نتيجه موجب نابساماني و فقر عمومي مردم مي‌گردند.

علي (ع) مي‌فرمايد: "من طلب الخراج بغير عمارة اخرب البلاد و اهلك العباد و لم يستقم امره الا قليلا"[2] "كسي كه خراج و ماليات خواهد و به آباداني نپردازد، شهرها را ويران كند و بندگان را هلاك سازد; در اين صورت است كه كارش جز اندكي درست نگردد." و باز مي‌فرمايد: "زمين جز با تنگدستي ساكنان آن ويران نشود، و مردم شهرها هنگامي تنگدست گردند كه واليان به گردآوري مال روي آورند."[3]

بر دولت اسلامي است عدالت را در جامعه گسترش دهد و جلوي بي عدالتي ها، انحصارهاي زيانبار و احتكار را بگيرد; زيرا زيان عمومي را به دنبال دارد.[4]

مالكيت و انواع آن

در بينش توحيدي، هستي و آنچه در آن است از آن خداوند است : (و لله ما في السموات و ما في الارض ).[5] مالكيت ديگران نسبي و در طول مالكيت خداست ;

---