جايي است كه عيب طرف ظاهر نباشد.[1] بهترين تعريف را براي غيبت مي‌توان تعريفي دانست كه از رسول خدا6 نقل شده كه فرمود: "ذكرك اخاك بما يكرهه"[2] "ياد كني برادر ديني ات را به چيزي كه اگر بشنود ناراحت شود." راوي مي‌گويد عرض كردم اگر آنچه درباره وي گفته شده در او باشد، غيبت است ؟ فرمود: "اگر باشد غيبت است، و اگر نباشد تهمت است ."

غيبت از جمله گناهاني است كه در قرآن كريم صريحا از آن نهي شده است : "اي گروه مؤمنان ! غيبت يكديگر را روا مداريد; آيا هيچ يك از شما دوست دارد كه از گوشت برادر مرده خود بخورد؟ حتما شما از اين امر كراهت داريد."[3] همان گونه كه طبع شما از خوردن گوشت مرده برادرش كراهت دارد، بايد از غيبت كردن كراهت داشته باشد.

امام صادق (ع) از رسول خدا6 نقل كرده است : "غيبت سريع تر از مرض خوره [كه بدن را فاسد مي‌كند] دين مسلمان را از بين مي‌برد."[4] براساس روايتي روزي رسول خدا6 بر شخصي به سبب ارتكاب عمل زنا حد رجم جاري كرد. يكي از حاضران با اشاره به مرد حد خورده به رفيقش گفت : اين شخص مثل سگ در جايگاه خود كشته شد. پس از آن پيامبراكرم 6 با آن دو نفر از كنار مرداري عبور مي‌كردند، به آنان فرمود: "با دندانهاي خود از گوشت اين مردار بكنيد." عرض كردند اي رسول خدا! از گوشت مردار بخوريم ؟! فرمود: "آنچه از برادرتان نصيب شما شد گندش بيش از اين است ."[5] حضرت علي (ع) ضمن مواعظش به نوف بكالي فرمودند: "از غيبت اجتناب كن ; زيرا آن خورش سگ هاي جهنم است ."[6]

---