"زبان چون درنده اي است كه اگر رها شود ديگران را مي‌درد."[1] "چه جنگ ها كه با يك كلمه حرف شروع شده است ."[2] عاقل را كسي معرفي كرده اند كه بتواند زبانش را مهار كند: "العاقل من عقل لسانه ."[3] گفتار انسان جزئي از اعمال وي است ; و هر كس در برابر گفته هاي خود نيز مسؤوليت دارد.

گفته هاي ما همانند ساير اعمال ثبت و ضبط مي‌شود و روزي بايد پاسخگوي آنها باشيم . (ما يلفظ من قول الا لديه رقيب عتيد)[4] "هيچ سخني بر زبان نمي آورد مگر اين كه دو فرشته مراقب در نزد او براي نوشتن آنها آماده اند."

همچنين قرآن كريم در آيات بسياري بر پاكيزگي گفتار و رعايت ادب در سخن گفتن با ديگران تأكيد ورزيده است : "به بندگانم بگو كه هميشه سخن بهتر را بر زبان آوريد، كه شيطان [چه بسيار كه به يك كلمه زشت ] ميان شما شر و فساد برپا مي‌كند."[5] از جمله راههايي كه شيطان براي ايجاد حسادت، كينه، تفرقه و دشمني ميان افراد انتخاب مي‌كند، وسوسه آنان به انتخاب كلمات نيش دار و زهر آگين است . به نيكي سخن گفتن، از جمله پيمانهايي است كه خداوند از بني اسرائيل گرفته است : (و قولوا للناس حسنا).[6] در برخورد با فقيران نيز سفارش به گفتار نيكو شده و از سخن رنجش آور پرهيز داده شده است .[7] در روايتي از امام علي (ع) نرمش در گفتار عبادت محسوب شده است .[8]

يكي از راههاي سلامت انسان نگه داشتن زبان از گفتن بي جهت است : "من سره ان يسلم فليلزم السكوت".[9] سكوت راه غلبه بر شيطان است . گناهاني از زبان سر مي‌زند كه شايد عضوي از بدن نتواند چنين ابعادي از گناه را در خود جمع كند. دروغ، سخن چيني، فحاشي، جدل، اذيت ديگران، غيبت، نفاق، هتك حرمت،

---