اخلاق خانوادگي

يكي از ابعاد اخلاق، وارستگي و نيك نفسي در خانواده و رفتار خوب داشتن با يكايك افراد خانواده، زن نسبت به شوهر و مرد نسبت به زن، و پدر و مادر نسبت به فرزندان و فرزندان نسبت به والدين است .

خانواده كانون تربيت و شكل گيري شخصيت انسان است . در اين كانون است كه انديشه و فكر و دين انسان شكل مي‌گيرد. به دليل اهميت فراوان تأثير كانون خانواده در انسان، اسلام به آن توجه خاصي مبذول داشته است . برخي از دستورات فقهي و حقوقي است كه ما در جاي خود در اين كتاب آورده ايم و برخي ديگر تعاليم اخلاقي است . تك تك اعضاي خانواده از حقوقي برخوردارند كه بايد همه اعضا آنها را محترم بشمارند. همدلي و همراهي و مساعدت اعضاي خانواده است كه باعث رشد و تعالي مي‌شود. بي توجهي به اين مهم و يا ناهماهنگي اعضاي خانواده به آنها اجازه نمي دهد در امور مادي و معنوي پيشرفت كنند. در صورتي كه افراد خانواده حرمت همديگر را رعايت نكنند، همه استعداد و توانشان صرف خنثي كردن همديگر خواهد شد. پدر، مادر، فرزندان و خويشاوندان دور و نزديك، هر يك در اين كانون داراي جايگاهي هستند و از طرف ديگر داراي وظيفه و مسؤوليت نسبت به هم . هيچ يك از اعضاي خانواده اجازه ندارد نقش و جايگاه ساير اعضاي خانواده را ناديده بگيرد و يا به وظيفه خود درباره آنها بي توجه باشد.

خويشاوندي علاوه بر رابطه انساني مسؤوليت آور است . كساني كه با يكديگر ارتباط خويشي دارند، نمي توانند از هم چشم بپوشند و با يكديگر مانند بيگانگان رفتار نمايند. خويشان بايد در شادي و غم همديگر شريك باشند. هرمسلماني در حدي از توان خود نسبت به وضع زندگي و معيشت خويشان خود مسؤول است . اسلام براي حفظ ارتباطات خويشاوندي توصيه ها و احكامي را تشريع كرده است و انسان مسلمان ملزم به رعايت آنهاست .