اشاره به يك نكته خالي از لطف نيست كه ممكن است مراد از باريكي و تيزي پل صراط، حقايق توحيدي و عقايد حق و عمل صالح باشد كه واقعا ظريف و حساس و باريك تر از مو است ; و هر آن احتمال لغزش و انحراف وجود دارد. انسان بايد همواره هوشياري خود را درباره آنها حفظ نمايد و از خدا بخواهد كه هميشه در اين صراط قرار بگيرد و لحظه اي به خود واگذار نشود.

و سرانجام پس از فرو كش كردن اهوال و شدت قيامت و رسيدگي به اعمال بندگان، هر كس به تناسب و فراخور عمل و عقيده اش جايگاهي پيدا مي‌كند و راهي آن مي‌شود. مؤمنان به بهشت برين مي‌روند و كافران و گناه پيشگان راهي دوزخ سوزان مي‌شوند.

جهنم

جهنم مظهر قهر خداوند و جايگاهي مملو از آتش شعله ور است . آتشگيره و سوخت آن، مردم و سنگ است : (وقودها الناس و الحجارة )[1] "آتشي كه سوختش مردمان و سنگ ها هستند." ملائكه اي سختگير بر آن مأمورند.[2] از پيامبر خدا6 روايت شده است كه آتش دنيا جزئي از هفتاد جزء آتش جهنم است .[3] شراره هاي آتش آن به قدري سوزاننده است كه چيزي را باقي نمي گذارد.[4] غذاي اهل دوزخ، درخت زقوم است و چرك و خون .[5] آب آن همانند فلز مذاب صورت را بريان مي‌كند.[7] آتش آن در جان آدمي رخنه مي‌كند و در دل شعله مي‌كشد.[6] لباس اهل جهنم از آتش است و بر سر و صورت جهنميان مدام آب جوشان ريخته

---