اين قبيل روايات دلالت مي‌كنند كه در هر زماني بايد امام به حق وجود داشته باشد، تا زمين از حجت خدا خالي نبوده و مردم با شناخت وي از جاهليت نجات يابند.

دسته دوم رواياتي اند كه در آنها تعداد و هويت جانشينان و اوصياي پيامبر6 معرفي شده اند. سيصد روايت درباره تعداد خلفاي پيامبر6 از طرق مختلف وارد شده كه در همه اينها بر عدد دوازده تأكيد شده است . اگر اخبار ديگري برخلاف عدد ياد شده باشد، يا بايد تأويل شود و يا كنار گذاشته شود; زيرا روايات متواتر دلالت دارند كه ائمه (ع) با امام علي (ع) مجموعا دوازده نفرند.

در منابع اهل سنت نيز رواياتي قريب به يك مضمون از رسول خدا6 درباره دوازده تن بودن خلفاي پيامبر نقل شده است . مثل : "يكون من بعدي اثني عشر اميرا"[1] "پس از من دوازده امير خواهد بود"; و يا "لايزال هذا الامر عزيزا الي اثني عشر خليفة"[2] "اين امر همواره عزيز است تا دوازده خليفه ." منظور از دوازده نفر كساني هستند كه مستحق امر خلافت هستند. يعني شرايط امامت را از قبيل عدالت، علم و... دارا هستند.[3]

در كتاب شريف اصول كافي سيزده باب درباره معرفي ائمه (ع) با نام و مشخصات آنان وجود دارد. يك باب از آن مربوط به نص بر امامت ائمه (ع) است و دوازده باب آن به معرفي يكايك امامان دوازده گانه (از حضرت علي (ع) تا حضرت مهدي (عج" توسط امام يا امامان پيشين يا از سوي پيامبر6 اختصاص دارد.[4]

---