نياز به راهنمايي و هدايت

خداوند براي انسان حياتي ادامه دار آفريده است . انسان داراي توان محدودي براي شناخت همه ابعاد سفر طولاني، و پيچ و خم هاي آن است . از سوي ديگر انسان با تمايلات دروني زيادي آفريده شده و همين امر او را در عين اين كه موجودي ممتاز ساخته، در معرض خطرات و آسيب هاي جدي هم قرار داده است . شناخت راه درست و داشتن الگويي مطمئن براي حركت، از ضروريات حيات انسان است . از سوي ديگر انسان موجودي اجتماعي است و زندگي در اجتماع، و مصون ماندن از خطرات احتمالي آن نيز با راهنمايي و هدايت ممكن است . اجتماعي بودن انسان، چه از طبيعت مدني او برخاسته باشد و چه از غريزه استخدامش، در اين امر تفاوت چنداني ندارد. به هرحال حضور او در كنار ساير انسانها باعث به وجود آمدن تزاحم و برخورد منافع مي‌شود; چون انسان ميل دارد همه چيز را در جهت تأمين منافع و دور كردن زيان و ضرر، به خدمت خود درآورد. براي همين هر كسي تلاش مي‌كند تا ديگران را به خدمت خود بگيرد. حاصل اين تلاش گسترده، زندگي جمعي و به دنبال آن احيانا تعدي به حقوق ديگري است .

انسانها به صورت متقابل همديگر را به تسخير درمي آورند و هر كدام به گونه اي - با واسطه يا بي واسطه - در خدمت ديگري هستند. در صورتي كه به خدمت گرفتن يكديگر براساس همكاري و مسالمت باشد، نيازها مرتفع شده و مشكلي به وجود نمي آيد و يا مشكلات در حداقل ممكن مي‌شود; اما با توجه به اين كه افراد بشر از نظر استعداد و ساير شرايط متفاوتند، تفاوتها در فعاليت آنان نتايج مختلفي را بار مي‌آورد. و از طرف ديگر انسانها غريزه برتري طلبي و استخدام دارند. در صورتي كه با توانايي و استعداد فراوان و قبضه كردن امكانات بيشتر بخواهند همديگر را به