و من در برابر خدا بيزاري مي‌جويم از كساني كه درباره ما غلو مي‌كنند و ما را فوق حد خودمان بالا مي‌برند; مانند بيزاري عيسي بن مريم از نصارا. خداوند فرمود: اي عيسي بن مريم ! آيا تو به مردم گفته اي كه مرا و مادرم را دو خدا بگيريد... خداوند فرمود: مسيح از اين كه بگويد بنده خداست ابايي ندارد. و خداوند گفته است : مسيح پسر مريم، جز پيامبري از پيامبران خدا نيست . پيش از او پيامبراني آمده اند. او و مادرش غذا مي‌خوردند. بنابراين هر كس براي انبيا ادعاي ربوبيت كند و يا براي پيشوايان آسماني چنين ادعايي بنمايد و يا مدعي فرزندي آنان براي خدا باشد، و يا براي غير آنان چنين مقامي را قائل باشد، ما از او در دنيا و آخرت بيزاريم ."[1]

حاصل اين كه توحيد عبادي به قدري مهم است كه خداوند در آيات متعددي در قرآن به آن توصيه كرده و هشدار داده است كه مبادا بندگان از آن سر بپيچند و ديگري را به جاي خدا بگيرند و مشرك شوند. ملاك معبود حقيقي در آيات قرآن معرفي شده تا بر اساس درك درست و شناخت قابل قبول، انسانها بندگي كنند. خالقيت، رازقيت، منشاء افعال جهان بودن، اجابت دعاي مضطرين، هدايت بندگان، رحمت و علام الغيوب بودن، توانمندي بر خلق نخستين و ميراندن و تجديد حيات، از صفات يك معبود حقيقي است .[2]

افعال خدا

نظام فعل خدا

تحقق افعال خداوند دايرمدار اراده اوست . هرگاه بخواهد چيزي پديد آيد و مشيتش بر انجام آن باشد، اراده مي‌كند كه آن هستي پيدا كند و آن هم پديد مي‌آيد. (... و اذا قضي أمرا فانما يقول له كن فيكون ).[3] اراده خداوند همان، و تحقق چيز

---