و بايد حقشان ادا شود و در صورتي كه حقوق افراد صاحب حق ادا نشود قطعا ظلم شده و به عدالت عمل نشده است . خداوند در اعطاي امكانات به افراد بشر با جود و فضل و مشيت خود عمل مي‌كند. بنابراين داشتن و نداشتن افراد، نه از بي عدالتي خدا كه ناشي از امر ديگري است .

توحيد

"توحيد" عقيده به مبدأ واحدي براي جهان هستي است . توحيد اصطلاحي است كه تنها درباره خدا به كار مي‌رود. مبدئي كه وجود ازلي و ابدي داشته و دوگانگي و تركيب در ذات و صفاتش نيست . مبدئي كه وجود محض، غنا و كمال مطلق و علم و حيات مطلق است . هيچ نوع وابستگي و احتياج درباره او تصور نمي شود. ذاتي كه واجد تمامي كمالات است . مبدئي كه همه كاره هستي و مدير و مدبر آن است . ذاتي كه به اراده و تقدير و قضاي او موجودات پديد آمده و در نظامي هماهنگ برطبق خواست و مشيت او حركت مي‌كنند. ذات خداوند از خود اوست و موجودات ديگر وجودشان ذاتي نيست .

در برابر توحيد، شرك است و شرك مظاهري دارد كه از جمله آن ثنويت و تثليث و چند خدايي است . از ديدگاه ثنويين، هستي دو مبدأ دارد، مبدأ خيرات و مبدأ شرور. در بينش تثليث، مبدأ هستي در عين يكي بودن سه تاست . از نظر اينان اقانيم خدايگان سه گانه اي هستند كه هر يك در مرتبه خدايي قرار دارند. به گفته آنان اب، ابن و روح القدس خدا هستند. گرچه خود مي‌گويند به يك جوهر بيشتر معتقد نيستند، ولي لازمه گفته آنان كثرت عددي خداست . بوده اند اقوامي كه به تعداد انواع موجودات، خداياني را معتقد بوده و مي‌پرستيده اند. تصور ايشان اين بوده است كه رب النوعهاي زيادي وجود دارد و هر چيزي رب النوعي دارد. رب النوع خورشيد، رب النوع ماه، رب النوع پرندگان، رب النوع حيوانات و...; اين نوع عقايد همه مشركانه است و با توحيد ناسازگار. توحيد اعتقاد به خداي واحد در همه ابعاد است .