و ابوالحسن اشعري شاگرد ابي علي جبايي است كه خودش يكي از علماي معتزله است كه باز او از همان واصل بن عطا گرفته است . پس اصول و معارف اسلامي اهل سنت چه معتزلي باشند چه اشعري بالاخره به حضرت امير(ع) منتهي مي‌شود. بعد مي‌گويد: اما علماي اماميه يعني شيعه و زيديه، اين كه ديگر واضح است كه هرچه دارند از حضرت علي (ع) است . اين راجع به اصول و معارف .

و اما راجع به علم فقه كه يكي از علوم اسلامي است مي‌گويد: باز ريشه علم فقه، حضرت امير(ع) است ; براي اين كه فقهاي مهم اهل سنت چهار نفرند: احمد بن حنبل يكي از آنهاست و او شاگرد شافعي است و شافعي شاگرد محمد بن حسن شيباني است، محمد بن حسن شيباني شاگرد ابوحنيفه است و ابوحنيفه فقهش را از جعفر بن محمد گرفته است و جعفر بن محمد هم از پدرش تا مي‌رسد به حضرت علي (ع); در نتيجه فقه احمد بن حنبل، محمد بن ادريس شافعي و ابوحنيفه منتهي به امام صادق (ع) مي‌شود و از امام صادق (ع) هم به حضرت علي (ع); مالك بن انس هم كه يكي ديگر از فقهاي چهارگانه اهل سنت است شاگرد ربيعه بوده، ربيعه هم شاگرد عكرمه بوده، عكرمه شاگرد عبدالله بن عباس، و عبدالله بن عباس هم شاگرد حضرت امير(ع) بوده است . پس فقه هر چهار نفر علماي اهل سنت نيز منتهي به علي (ع) مي‌شود. و اما فقه شيعه كه پيداست منتهي است به جعفر بن محمد(ع) كه او هم بالاخره از حضرت علي (ع) گرفته است .

سپس ايشان مي‌گويند: در صحابه پيغمبراكرم 6 معروف بود كه دو نفر از آنها فقيه اند: يكي عمر بن خطاب و ديگري عبدالله بن عباس، عبدالله بن عباس كه همه مي‌دانند شاگرد حضرت امير(ع) بوده پس فقهش از حضرت امير(ع) است، و اما عمر در چندين جا اظهار كرد كه ما بدون حضرت علي (ع) نمي توانيم فقه اسلام را بيان كنيم ; مي‌گويد: هر وقت مشكلي برايش پيدا مي‌شد به حضرت امير(ع)