"زاهد حاكم" از يك طرف زاهد است و گوشه گير، از طرفي حاكم و حكمران و سياستمدار. "حليم شجاع" معمولا آدم شجاع قسي القلب و تندخو هم مي‌شود، اما تو در عين حال كه شجاعي در جاي حلم هم حليمي . "فاتك ناسك" از يك طرف آدمي دلير، از طرفي ناسك يعني زاهد و عبادت پيشه . "فقير جواد" از طرفي فقيري چرا كه وضع زندگي ات خوب نبوده، از طرف ديگر سخاوتمند چرا كه همان كم را در راه خدا مي‌دادي .

اينها خصلت هايي است كه نمي شود همه آنها در يك شخص جمع بشود، كسي كه در ميان بندگان خدا همه اين صفات را دارا باشد نداشته ايم .

سيد رضي (ره) مطلب ديگري راجع به كلام حضرت دارد مي‌گويد: كلمات حضرت مشرع فصاحت و منشا بلاغت است، و كساني كه از كلام حضرت استفاده كردند در راه فصاحت و بلاغت هيچ وقت نتوانستند مثل كلام حضرت علي (ع) كلامي بياورند، مي‌گويد: "الكلام الذي عليه مسحة من العلم الالهي و فيه عبقة من الكلام النبوي"[1] يعني مثل اين كه بر كلام علي (ع) از علم الهي يك دستي كشيده شده است و از آن رايحه و بويي از كلام پيغمبراكرم 6 استشمام مي‌گردد، كلمات حضرت علي (ع) بوي كلمات پيغمبراكرم 6 را مي‌دهد; پس اين كلمات مانند كلمات افراد عادي نيست . روي اين اصل ما اجمالا تاريخچه اي از خود حضرت علي (ع) و مختصري از آنچه را ابن ابي الحديد شارح معتزلي آورده است براي برادران و خواهران نقل مي‌كنيم .

سخناني از شارح معتزلي در فضيلت علي (ع)

ابن ابي الحديد اجمالا اين فضايل را براي حضرت امير(ع) نقل مي‌كند، مي‌گويد: حضرت امير(ع) در ده سالگي - بعضي ها هم گفته اند در سيزده سالگي -

---