استعمارگران و عوامل آنها سعي دارند ملتها را آلوده به گناه و فساد كنند، براي اين كه اگر ملت سرگرم فحشا شد عقل ديني و عقل سياسي خود را از دست مي‌دهد، ديگر فكر نمي كند سرمايه كشور به كجا مي‌رود، ذخائر كشور به كجا مي‌رود، سياست كشور را چه كسي اداره مي‌كند، و تمامي فكرش متمركز در فساد و فحشا مي‌شود و در نتيجه اقتصاد و سياست چنين ملتي قبضه دست ابرقدرتها و صهيونيستها مي‌شود. بعضي گفته اند: مراد حضرت علي (ع) كه فرموده : "زرعوا الفجور" مخالفين حضرت و كساني بوده كه در شام حكومت مي‌كرده اند، يعني معاويه و عمال او.

فرمايشات حضرت داراي تشبيه و كنايه و استعاره است، هر چيزي كه كشت شود بايد آبياري شود تا رشد كند. خداي تبارك و تعالي چون اين عالم را عالم امتحان قرار داده، به بشر مهلت داده است ; كساني كه مرتكب گناه مي‌شوند، فساد و فحشا مي‌كنند، خدا همان روز اول به حسابشان نمي رسد، بلكه به آنها مهلت مي‌دهد، اين مهلت مغرورشان مي‌كند، آن وقت به گناه ادامه مي‌دهند و آن را توسعه مي‌دهند; خدا مي‌فرمايد:(و لايحسبن الذين كفروا انما نملي لهم خير لانفسهم انما نملي لهم ليزدادوا اثما)[1] كساني كه كافر شدند گمان نكنند كه مهلت ما به آنها برايشان خير است بلكه به آنها مهلت مي‌دهيم تا گناهانشان زيادتر بشود.

وقتي آنها در اثر امهال مغرور شدند و ديدند هرچه گناه كردند، هرچه جنايت كردند، كسي مانعشان نشد بلكه كارشان پيشرفت كرد، عده زيادي به آنها ملحق شدند، در اينجا كشتشان رشد مي‌كند و به وسيله غرور آبياري مي‌شود، فساد جامعه را مي‌گيرد، اما وقت درو كردن كه رسيد خداي تبارك و تعالي غفلتا به حسابشان مي‌رسد، به قول معروف "فواره چون بلند شود سرنگون شود" خيلي كه رشد كرد يكدفعه يك انقلاب، يك تحول و يك جهش در جامعه

---