اسم الکتاب : درسهايي از نهج البلاغه المؤلف : منتظري، حسينعلي الجزء : 1 صفحة : 592
اي مردم همه شما به خدا نيازمنديد و تنها خداست كه بي نياز و پسنديده
است .
ما هرچه داريم از وجود، علم، قدرت، مال و غيره همه از آن خداست . اگر يك
لحظه توجه او نباشد همه ما فاني محض ميباشيم .
"انه لا يضل من هداه"
(همانا گمراه نمي شود كسي كه خدا او را هدايت نمايد.)
پس اگر بخواهيم هدايت شويم و راه حق را پيدا كنيم بايد به طرف خدا برويم .
"و لا يئل من عاداه"
(و نجات پيدا نمي كند كسي كه خدا با او دشمن باشد يا او با خدا دشمن باشد.)
"وئل" به معناي "لجاء" يعني پناه جست .
"و لا يفتقر من كفاه ; فانه أرجح ما وزن"
(و كسي را كه خداوند كمك و كفايت كرد هرگز محتاج نمي شود; زيرا حمد خدا و استعانت
از او برترين چيزي است كه به حساب ميآيد.)
ضمير در "انه" ممكن است به حمد و يا به استعانت و يا به هر دو برگردد، يعني
خدا و ارتباط با او و استعانت از او بهترين چيزي است كه با ارزش است و
وزن ميشود و به حساب ميآيد. وزن شدن كنايه از ارزش داشتن است، زيرا چيز
بي ارزش هيچ گاه وزن نمي شود.
"و أفضل ماخزن"
(و - حمد و استعانت و ارتباط با خدا - بهترين چيزي است كه ذخيره و نگهداري ميگردد.)
اهميت شهادت به توحيد
"و أشهد أن لا اله الا الله وحده لا شريك له"
(و شهادت ميدهم كه خدايي جز خداي يگانه بي شريك وجود ندارد.)
"شهادة ممتحنا اخلاصها"
(شهادتي كه اخلاص آن را آزمايش كرده ام .)
اسم الکتاب : درسهايي از نهج البلاغه المؤلف : منتظري، حسينعلي الجزء : 1 صفحة : 592