در بازار عكاظ عرضه مي‌نمود، فصحاي عرب اشعار و خطابه هاي ممتاز خودشان را به كعبه آويزان مي‌كردند تا ديگران به اهميت آن پي ببرند; قرآن از نظر فصاحت و بلاغت طوري بود كه وقتي نازل شد، هفت قطعه شعري كه هفت نفر از گويندگان مبرز عرب گفته بودند و در كعبه آويزان بود به نام "معلقات سبع"[1] آنها را برداشتند. از طرف ديگر تمام مردم مكه با پيغمبراكرم 6 مخالفت مي‌كردند، و او به آنان اظهار مي‌كرد: اگر شك و ترديد داريد كه اين گفته ها از خداست يك سوره مثل قرآن بياوريد، آنها به پيامبر مي‌گفتند: اگر مال يا زن يا رياست قوم و قبيله مي‌خواهي به تو مي‌دهيم و دست از ادعايت بردار، و او در جواب مي‌فرمود: اينها كه چيزي نيست، اگر خورشيد را در يك دستم و ماه را در دست ديگرم بگذاريد (يعني افزون بر زمين و مخازن و ذخاير آن) از راه و ادعايم دست برنمي دارم .[2] شروع كردند به اذيت كردن حضرت، و چه جنگهايي عليه او به راه انداختند، و چه نيروهايي در اين راه صرف نمودند، آنان كه از نوابغ فصحا و بلغاي عرب بودند اگر مي‌توانستند سوره اي مانند قرآن بياورند، به جاي اين كه اينقدر نيرو و اموال خود را صرف مبارزه با پيامبر كنند آسانترين كار برايشان همين بود كه يك سوره مثل قرآن بياورند.

در سوره بقره خدا در مقام اظهار قدرت مي‌فرمايد: (ان كنتم في ريب مما نزلنا علي عبدنا فأتوا بسورة من مثله)[3] اگر نسبت به آنچه بر بنده خودمان نازل كرديم در شك و ترديد هستيد يك سوره مثل اين قرآن بياوريد. و نيز: (قل لئن اجتمعت الانس و الجن علي ان يأتوا بمثل هذا القرآن لا يأتون بمثله و لو كان بعضهم لبعض ظهيرا)[4] اگر همه جن و انس جمع شوند و بخواهند مثل اين قرآن را بياورند

---