بگويد: هر كس يك كتابي بياورد اين كتاب دليل بر حقانيت اوست ; هرچند كتابي بي محتوا و پر از تناقضات باشد. اين گروه غافل اند از اين كه خداوند كتاب را به عنوان مطلق كتاب ذكر نمي كند، بلكه قرآن را به عنوان اعجاز پيامبر ذكر مي‌كند. "ال" در كلمه "الكتاب" عهد حضوري [1] است ; يعني آيا براي مردم كافي نيست كه ما اين كتاب را آورديم . در ابتداي سوره بقره، خدا مي‌فرمايد: (ذلك الكتاب لا ريب فيه) اين كتابي است كه در آن هيچ شك و ترديدي نيست . و بعد از چند آيه مي‌فرمايد: (و ان كنتم في ريب مما نزلنا علي عبدنا فأتوا بسورة من مثله)[2] اگر چنانچه ترديد داريد در اين كتاب كه ما به بنده مان نازل كرديم، يك سوره مانند سوره هاي اين كتاب بياوريد.

ممكن است ضمير در (من مثله) به (مما نزلنا) برگردد، يعني يك سوره از سنخ همين كتاب بياوريد; و ممكن است كه اين ضمير به پيغمبراكرم 6 برگردد، يعني يك سوره از مثل چنين پيامبري بياوريد; امتياز اين پيامبر اين است او در محيط عربستان كه محيط جهل و توحش بوده است و مردم آن درس نخوانده اند، چنين كتابي آورده است : (و ما كنت تتلو من قبله من كتاب و لاتخطه بيمينك)[3] اي پيامبر! تو پيش از نزول اين قرآن نه كتابي مي‌خواندي و نه خطي مي‌نوشتي . اين پيامبر كتابي را آورده كه از جهات مختلف، بشر آن روز عاجز بوده شبيه آن را بياورد.

ابعاد اعجاز قرآن :

1- فصاحت و بلاغت قرآن

مسأله فصاحت و بلاغت مسأله روز عرب بود. هر كس كلام فصيحي مي‌ساخت

---