بسم الله الرحمن الرحيم

خطبه 1 (درس 27)

استدلال امام صادق (ع) براي نبوت عامه

در درس گذشته درباره ضرورت وجود حجتي اعم از پيامبر يا امام و يا كتاب در هر زمان از طرف خدا در بين مردم مطالبي مربوط به نبوت عامه بيان كرديم ; حالا براي تأييد اين معني، حديثي از كتاب اصول كافي، اول كتاب الحجة [1] مي‌خوانم، اين حديث را هشام بن حكم از امام صادق (ع) نقل مي‌كند، هشام يكي از اصحاب امام صادق (ع) است و در علم كلام وارد بوده، او مي‌گويد:

"قال للزنديق الذي سأله من اين أثبت الانبياء و الرسل" فرمود به زنديقي كه از امام پرسيد شما پيامبران و فرستادگان را از چه راه ثابت مي‌كنيد.

ظاهرا كلمه "زنديق" معرب "زنديك" است كه منسوب به زند و پازند زردشتي ها باشد، و احتمالا به ايراني هاي منسوب به اين مكتب "زنديك" مي‌گفتند و بعدا در لسان عرب "زنديق" شده است .

حضرت فرمود: "انا لما اثبتنا ان لنا خالقا صانعا متعاليا عنا و عن جميع ما خلق" وقتي ثابت كرديم ما خالق و صانعي داريم كه بالاتر از ما و از همه مخلوقات است، چه از نظر علم و چه از نظر قدرت و وجود و ساير جهات كمال، "و كان ذلك الصانع

---