از پيامبران عهد و پيمان گرفت كه آنچه به آنها وحي مي‌شود به بشر القا كنند، و راجع به پيغمبراكرم 6 قرآن مي‌فرمايد: (و ما ينطق عن الهوي، ان هو الا وحي يوحي)[1] پيغمبراكرم 6 از هواي نفس هيچ وقت حرف نمي زند و آنچه مي‌گويد وحي است از طرف خدا.

البته مقصود اين است كه آنچه را كه پيامبر از طرف خدا مي‌گويد وحي است ; نه اين كه اگر پيغمبر6 به عايشه فرمود آن آب را به من بده بخورم، اين هم مثلا وحي باشد، گرچه به يك نظر همين را هم مي‌شود رنگ وحي بدهيم، براي اين كه پيامبران هم گفتارشان براي ما حجت است هم عمل و كردارشان، اگر يك عملي را پيامبر يا امام انجام داد ما مي‌فهميم كه انجام دادن اين عمل براي ما جايز است و نفس عمل آنها براي ما حجت است ; و اين كه ما مي‌گوييم فقه ما مبني بر كتاب و سنت است، سنت يعني روش پيغمبر6.

اقسام سنت

سنت بر سه قسم است : يكي گفتار پيغمبر6 و ديگري كردار و عمل آن حضرت و سوم هم تقرير معصوم ; كردار پيامبر به اين صورت كه اگر در ليوان آب خورد ما از اينجا مي‌فهميم آب خوردن در ليوان جايز است، قرآن هم مي‌فرمايد: (لقد كان لكم في رسول الله اسوة حسنة)[2] بي گمان براي شما در اقتدا به رسول خدا6 سرمشقي نيكوست ; يعني شما در عمل مي‌توانيد به پيغمبر6 تأسي و اقتدا كنيد.

سومين قسم سنت هم تقرير معصوم است ; يعني اگر عملي در مقابل پيامبر انجام شد و جلوگيري نكرد دلالت دارد بر اين كه چنين عملي صحيح است ;

---