بسم الله الرحمن الرحيم

خطبه 1 (درس 22)

"ثم بسط الله سبحانه له في توبته ، و لقاه كلمة رحمته ، و وعده المرد الي جنته ، و أهبطه الي دار البلية"

در درسهاي گذشته به اينجا رسيديم كه حضرت آدم در اثر اغواي شيطان و خوردن از شجره ممنوعه از بهشت رانده شد. در اينجا روايات زيادي دارد كه وقتي حضرت آدم از بهشت رانده شد سالها مشغول گريه و زاري به درگاه خدا بود حتي تا سيصد سال هم گفته شده است، و در اين مدت آدم و حوا به قدري تحليل رفته بودند كه وقتي با هم روبرو شدند همديگر را نشناختند با اين كه در بهشت با هم بودند; و روايتي دارد كه در روز هشتم ذي الحجة يكديگر را ديدند و در فكر فرو رفتند كه كجا همديگر را ديده اند و لذا روز هشتم ذي الحجة را روز "ترويه" (فكر كردن) مي‌گويند، تا اين كه در روز نهم ذي الحجة همديگر را شناختند و به يادشان آمد كه در بهشت با هم بوده اند و لذا اين روز را روز "عرفه" (شناسايي) ناميده اند;[1] در هر صورت حضرت آدم سالها گريه و زاري كرد تا اين كه خداوند

---