"ثم انشاء سبحانه فتق الاجواء و شق الارجاء، و سكائك الهواء، فأجري فيها ماء متلاطما تياره متراكما زخاره ، حمله علي متن الريح العاصفة ، و الزعزع القاصفة ، فأمرها برده و سلطها علي شده ، و قرنها الي حده ، الهواء من تحتها فتيق ، و الماء من فوقها دفيق"

(سپس خداوند فضاهاي باز را خلق كرد و اطراف را باز نمود، و هواي متصاعد را پديد آورد، و در آن آبي روان كرد، آبي كه موجهايش متلاطم و پي درپي بود و از بسياري روي هم مي‌غلطيد، آن آب را بر پشت باد تندي كه قوي و با صداي بلند بود برنشاند، پس به باد فرمان داد تا آن آب را بازگرداند و محكم نگاهش دارد، و در آن مرز بماند، هواي شكافته در زير باد بود، و آب جهنده بر بالاي آن روان .)

"سكائك" جمع "سكاكة" هواي مرتفع در جو بالا را گويند. حضرت فرمود: خداوند فضا را خلق كرد و در آن فضا يك باد تندي خلق كرد و بر روي آن باد تند آب را خلق كرد و بعد يك باد دومي را خلق كرد كه آن باد دوم آبها را به هم مي‌زند و با فشار آب را زير و رو مي‌كند و در اثر زير و رو شدن اين آبها و حركت زياد آن كفها بالا مي‌آيد كه متراكم مي‌شود; و بعد حضرت مي‌فرمايد: از آن كفها آسمانها را خلق كرد. ولي روايات ديگري هست از حضرت علي (ع) و از ائمه اطهار(ع) كه از آنها استفاده مي‌شود: از آن كف بخارهايي متصاعد مي‌شود كه آن بخارها به صورت دود بوده است، دودي كه آتش نبوده، از آن بخارها آسمانها خلق شد و از خود كف زمين خلق شد.

در روايتي از امام باقر(ع) نقل شده كه فرموده است : "لما اراد الله سبحانه و تعالي ان يخلق السماء امر الرياح فضربن البحر حتي ازبد فخرج من ذلك الموج و الزبد دخان ساطع من وسطه من غير نار فخلق منه السماء" هنگامي كه خداوند اراده كرد آسمان را خلق نمايد به بادها دستور داد دريا را به هم زدند تا كف كرد، و از اين موج