(169) هرگاه مادر بميرد و جنين در رحم او زنده باشد - گرچه اميد به زنده ماندن جنين نداشته باشند - بايد جنين را از هر طرفي كه احتمال سالم ماندن او بيشتر است بيرون آورند; و اگر فرقي نمي كند احتياط واجب آن است كه او را از طرف چپ بيرون آورند.

(170) سؤال : اگر در اثر تأخير سزارين، جنين بميرد يا آسيبي به مادر وارد شود يا در اثر سزارين نقصي بر يكي از آنها وارد گردد، چه كسي مسئول است ؟

جواب : اگر مرگ و آسيب به كسي مستند نباشد هيچ كس ضامن نيست ; و اگر مستند به كسي باشد او ضامن است، مگر اينكه شرط عدم ضمان كرده باشد و تقصير و كوتاهي هم در عمل مربوط به او نكرده باشد.

استفاده از باقيمانده هاي زايمان

(171) استفاده از باقيمانده هاي زايماني - از قبيل جفت - متعلق به زائوست ; ولي اگر او از آنها اعراض نمايد، يا به صورت مجاني يا در مقابل دريافت عوض آنها را واگذار نمايد، استفاده از آنها براي مصارف پزشكي جايز است .

تجويز دارو در زمان بارداري و شيردهي

(172) تجويز داروهايي كه براي جنين خانمهاي باردار يا نوزاد خانمهاي شيرده ضرر دارد، جايز نيست ; مگر اينكه جان خود مادر در خطر باشد.

(173) سؤال : اگر پزشك به خاطر گستردگي موضوع نداند و يا فراموش كرده باشد كه دارو يا روش تشخيص وي براي خانمهاي باردار يا شيرده مضر است، مسئوليت پزشك در صورت ايجاد عارضه در جنين يا مادر در چه حد است ؟

جواب : اگر پزشك توجه به جهل خود داشته باشد حق مداوا ندارد; و اگر جهل مركب داشته باشد يا اينكه فراموشي عارض شده باشد با شرط عدم ضمان مسئول نيست ; و در هرحال بايد در معاينه و معالجه، مسامحه و سهل انگاري نداشته باشد.

(174) سؤال : با توجه به اينكه بارداري در هفته هاي اول از روي ظواهر و گاه با