ضمانت در فروش دارو

(114) اگر مسلماني كه در معرض خطر است به داروخانه مراجعه كند و متصدي داروخانه از روي تسامح داروي مورد نياز را به او ندهد و منجر به فوت يا عوارض ديگري براي بيمار شود، ضامن آسيبهاي واردشده به بيمار خواهد بود; ولي اگر از روي تسامح نباشد ضامن نيست .

(115) هرچند وظيفه داروساز يا متصدي داروخانه تحويل داروي تجويزشده از سوي پزشك است، ولي اگر بيماري از روي اضطرار و ناچاري به او مراجعه كند، بر او يا هركسي كه از مسائل پزشكي آگاه است و نوع بيماري و داروي مؤثر را تشخيص مي‌دهد واجب كفايي است كه داروي او را تهيه نمايد.

(116) تحويل داروي مشابه توسط متصدي داروخانه بدون تجويز پزشك يا رضايت بيمار اشكال دارد; و اگر آسيبي به بيمار وارد شود ضامن است .

(117) اگر در اثر مصرف دارويي كه پزشك تجويز كرده عوارضي متوجه بيمار شود، داروخانه اي كه آن دارو را به بيمار فروخته، ضامن نمي باشد.

اخذ برائت از بيمار

(118) براي گرفتن برائت از بيمار مي‌توان متني را تهيه كرد كه در آن شرط شده باشد اگر پزشك با دقت و احتياط كافي اقدام به معالجه كرد و با اين حال حادثه اي براي بيمار پيش آمد، پزشك مسئول نباشد; و بيمار يا ولي او با امضاي آن متن شرط عدم ضمان را بپذيرند; و نيز مي‌توان اين مطالب را به صورت شفاهي به بيمار يا ولي او ارائه داد تا در صورت تمايل قبول كنند; ولي اگر كار به نزاع و مخاصمه بكشد برائت كتبي يا حضور دو شاهد عادل براي اثبات آن لازم است .

(119) براي عدم ضمانت پزشك، نصب اطلاعيه در مراكز درماني يا تذكرات شفاهي از طريق رسانه هاي گروهي كافي نيست ; بلكه بيمار يا ولي او بايد پس از آگاهي كامل از عوارض و خطرات احتمالي، شرط عدم ضمان را به صورت كتبي يا شفاهي قبول كند.