قضا و كفاره

(426) اگر به واسطه بيماري يا عذر ديگري در ماه رمضان روزه نگيرد و پس از ماه رمضان عذر او برطرف شود، بنابر احتياط واجب تا رمضان سال بعد قضاي آن را بجا آورد; و چنانچه تا آن زمان از روي عمد قضاي روزه را نگيرد بايد علاوه بر قضاي روزه براي هر روز يك مد طعام به فقير بدهد.

(427) اگر بيماري انسان چند سال ادامه پيدا كند و پس از بهبودي تا ماه رمضان آينده به اندازه قضا وقت داشته باشد، بايد قضاي رمضان آخر را بگيرد و براي هر روز از سالهاي پيش يك مد طعام به فقير بدهد و قضاي آنها واجب نيست .

(428) اگر به علت بيماري يا حيض و يا نفاس روزه ماه رمضان را نگيرد و پيش از تمام شدن ماه رمضان بميرد، لازم نيست روزه هاي او را قضا كنند; ولي اگر به علت مسافرت روزه نگرفته باشد و پيش از تمام شدن ماه رمضان بميرد بايد براي او قضا كنند.

(429) اگر ميت به خاطر بيماري روزه ها را نگرفته باشد، قضاي آنها در صورتي بر ولي او واجب مي‌شود كه بر خود او قضاي آنها واجب بوده و بجا نياورده است .

(430) سؤال : بيماري در اثر تجويز پزشك روزه هاي خود را نگرفته است، ولي پس از چند سال فهميده كه پزشك در تجويز خود اشتباه كرده است ; آيا قضا و كفاره بر بيمار واجب است ؟

جواب : قضا واجب است، ولي اگر به گفته پزشك وثوق پيدا كرده كفاره واجب نيست ليكن كفاره تأخير قضا را كه براي هر روزه يك مد طعام است بدهد.

حج

(431) سؤال : در هنگام حج بيت الله الحرام از جمله مواردي كه در هنگام احرام بر فرد محرم رعايتش لازم است، يكي عدم خارج نمودن خون از بدن، و ديگري بنابر قول بعضي علما نكشيدن دندان مي‌باشد; با توجه به موارد فوق الذكر، افرادي كه