جواب : علم و عدم اعتراض بيمار كافي است . بلي اگر نمونه گيرنده خطا كند، در صورت عدم اخذ برائت ضامن است .

(337) سؤال : انجام راديوگرافي (پرتونگاري) تشخيصي در مواردي كه نياز به تزريق ماده حاجب و يا سوزن زدن و نمونه برداري نسج از داخل بدن دارد، آيا نياز به اخذ برائت كتبي دارد تا در صورت بروز عوارض، پزشك ضامن نباشد; يا رضايت ظاهري و شفاهي كفايت مي‌كند؟

جواب : اخذ برائت شفاهي كفايت مي‌كند; و برائت كتبي براي اثبات در مورد نزاع و اختلاف است .

(338) سؤال : با توجه به اينكه تشخيص بسياري از بيماريها يا اختلالات به وسيله آزمايش امكان پذير است و از طرفي امكان اشتباه در آزمايشگاه و تفسير آزمايشها هميشه وجود دارد، در صورت اشتباه آزمايشگاه و در نتيجه معالجه اشتباه پزشك، مسئول خسارات و عوارض احتمالي كيست ؟

جواب : اگر خسارات و عوارض مستند به آزمايشگاه و نقص و نارسايي آن باشد، آزمايشگاه مسئول است ; و اگر مستند به پزشك باشد پزشك مسئول است، مگر اينكه شرط عدم ضمان كرده باشد كه در اين فرض پزشك هم ضامن نيست .

(339) سؤال : در بسياري از بيماريها پزشك دستور انجام راديوگرافي، سي تي اسكن و نظاير آن را مي‌دهد كه مطمئنا (بخصوص براي بعضي افراد) مضر مي‌باشد; ضمنا در خيلي از موارد گرچه گاهي ممكن است اين آزمايشها باعث تشخيص قطعي نشوند، اما مي‌توانند هميشه كمك كننده باشند. به هر حال در فرض فوق مسئوليت پزشك در صورت ايجاد عوارض آزمايشها تا چه حدي است ؟ اگر پزشك جهت احتياط در تشخيص يا رد يك بيماري احتمالي در هر بيمار مشكوكي دستور راديوگرافي دهد، در صورت عدم هرگونه بيماري، آيا پزشك در ايجاد عوارض احتمالي و هزينه بيهوده درمان مسئول نيست ؟

جواب : در صورتي كه پزشك بعد از دقت كامل تشخيص دهد كه آزمايش لازم و اهميت دارد و در عين حال بيمار يا ولي او را از عوارض احتمالي آن آگاه سازد و شرط عدم ضمان كند، پزشك هيچ مسئوليتي ندارد.