فصل اول : معاينه و درمان پزشكي

نگاه به نامحرم

(1) نگاه كردن مرد به بدن زن نامحرم - چه با قصد لذت يا بدون آن - حرام است ; و نگاه كردن به صورت و دستها - تا مچ - نيز به قصد لذت حرام مي‌باشد، هرچند بنابراحتياط بدون قصد لذت نيز نگاه عمدي نكند. زن نيز بنابر احتياط به بدن مرد نامحرم نگاه نكند; ولي اگر پزشك براي معاينه يا درمان ناچار باشد نگاه كند به مقدار ضرورت مانعي ندارد.

(2) نگاه مرد به بدن زنان غير مسلمان - در صورتي كه مفسده نداشته باشد- اشكال ندارد; گرچه احتياط آن است كه به اعضايي كه معمولا آن را مي‌پوشانند نگاه نكند; مگر هنگام درمان به مقدار ضرورت .

(3) اگر پزشك براي درمان ناچار باشد به عورت شخصي نگاه كند بنابراحتياط واجب در صورت امكان بايد آينه اي را در مقابل گذاشته و در آن نگاه كند; ولي اگر چاره اي جز نگاه كردن به خود عورت نباشد اشكال ندارد.

لمس بدن نامحرم

(4) لمس بدن نامحرم حرام است ; ولي اگر پزشك براي معاينه يا درمان ناچار شود بدن نامحرم را لمس نمايد و مراجعه به پزشك هم جنس يا محرم دشوار باشد اشكال ندارد; و در اين موارد در صورت امكان پزشك معالج بايد از دستكش استفاده كند يا از روي لباس اقدام كند; ولي در صورت ضرورت و ناچاري لازم نيست .

(5) لمس بدن بيمار نامحرم توسط پزشك، از روي لباس بدون قصد لذت و ترتب مفسده ديگر مطلقا جايز است ; چه در حال ضرورت باشد يا در غير حال ضرورت .