ب : استهلاك اين دستگاهها به صورتي كه در موارد ضروري تر كارايي كافي را نخواهند داشت .

ج : تحمل اضطراب و انتظار طولاني خانواده بيمار، در حالي كه بيمار آنها بهبود نخواهد يافت .

د: وجود بيماري كه شانس بهبودي بيشتري داشته باشد و هم زمان محدوديت در تعداد دستگاههاي تنفس دهنده وجود داشته باشد.

جواب : تا زماني كه احتمال بهبود باشد قطع معالجه جايز نيست ; و در صورتي كه مورد مهمتري باشد و وسيله هم منحصر به فرد باشد، بايد به مهمتر پرداخت .

(270) سؤال : شخصي كه در اثر آسيب مغزي درك و شعور و شنوايي و بينايي خود را از دست داده فقط قلب او مي‌زند و حركت دارد; بفرماييد:

الف : چنين شخصي آيا از نظر اسلام زنده است يا خير؟

ب : اگر كسي اين شخص را در اين شرايط بكشد آيا بايد ديه كامل بپردازد؟

ج : اگر برداشتن عضوي از اعضاي وي در شرايطي جايز باشد كه منوط به پس از مرگ وي باشد، در چنين وضعي مي‌توان اقدام به عضوبرداري از او نمود؟

د: در صورتي كه با صرف هزينه هاي بسيار سنگين چنين بيماري را بتوان براي مدتي زنده نگاه داشت، آيا انجام اين كار واجب است ؟

ه : در صورت واجب بودن، تا چه مقدار از اموال وي را بايد صرف اين كار نمود; و آيا اجازه وارث اين شخص شرط است ؟ در صورت داشتن وراث صغار چه بايد كرد؟

و: آيا مي‌توان اين بيمار را به همان حال باقي نهاد تا قلب او هم از كار بيفتد؟

جواب : همان گونه كه گفته شد، فرد مذكور اگر صدق مي‌كند كه انسان زنده مريض است بايد به هر نحو ممكن معالجه شود و ورثه حق منع ندارند و كشتن او جايز نيست و ديه كامل دارد; و اگر صدق مي‌كند كه مرده است حكم ساير اموات را دارد، و تشخيص بر عهده اهل خبره متعهد است .