مكتب فقهى معظم له‌

هر يك از فقهاء براى وصول به احكام شرع مبين سبكى خاصّ و ذوقى مخصوص دارند؛ مثلا مرحوم آيت اللّه العظمى آقاى بروجردى (طاب ثراه) در فقه خود بيشتر به ملاحظه اقوال قدما تكيه مى‌كردند و نظر شريفشان اين بود كه قدماى قبل از صاحب شرائع مطالب فقهى را سينه به سينه از مشايخ خود مى‌گرفتند تا برسد به معصومين عليهم السّلام و لذا اگر حكمى فقهى در مبانشان شهرت پيدا كرده باشد معلوم مى‌شود آنرا سينه به سينه از ائمه معصومين گرفته‌اند. ولى در مقابل مرحوم آيت اللّه العظمى خوئى (طاب رمسه) اصلا هيچ اعتنائى به شهرت نداشتند و با ملاحظه روايات و اعمال قواعد اصولى در فهم دلالى اخبار و علاج تعارض ميان آنها احكام را بدست مى‌آورند.

در اين بين زعيم عاليقدر حضرت آيت اللّه العظمى گلپايگانى قدس سرّه سبكى خاص به خود داشت و روش فقهى ايشان را بايد در دو بخش از احكام بررسى كرد.

1- احكامى كه در آنها اخبار و رواياتى وارد شده است. در اين قسم معظم له به فهم عرفى ظهورات اخبار اكتفا مى‌كردند. و هرگز آن دقتهاى فلسفى را در مدلول روايات راه نمى‌دادند. چون ائمه به لسان اهل عرف با اصحاب سخن مى‌گفتند. معظم له در استخراج احكام از سنّت اخبار يد طولايى داشت و در تعارض بين خبرين چنان بين‌