«مصاحبه‌اى با آية الله سيد حسن طاهرى خرم‌آبادى»

من در مدت چهل سال جز تقوى و صفا و فضيلت و معنويت و بزرگوارى و آقائى از اين مرد چيز ديگرى مشاهده نكردم.

در مورد بعد علمى احتياجى ندارد كه من در اين زمينه سخنى بگويم و بيان كنم فقيهى بود كه متجاوز از پنجاه سال با فقه و فروع فقهى سروكار داشت. از همان زمان مرحوم حاج شيخ عبد الكريم ايشان يك فرد فاضل و ملا بود. و همه حوزه‌هاى علميه و فضلاء و بزرگان به آن بعد فقاهتى ايشان اعتراف و اذعان دارند.

اما از نظر حضور در مسائل سياسى و در مسائل اجتماعى، اينهم باز يك مطلبى است كه حتى قبل از انقلاب شكوهمند اسلامى در پيش‌آمدهائى كه مى‌شد حضور داشتند.

فردى بود كه نمى‌توانست در برابر مسائل دينى و مذهبى و آنجائى كه لطمه به دين وارد مى‌شود. بى‌تفاوت باشد و ساكن نشيند ....

در مسائلى كه پيش مى‌آمد ايشان هرجور وظيفه‌اش را تشخيص مى‌داد واقعا عمل مى‌كرد. و همه هم اين احساس را مى‌كردند كه ايشان طبق تشخيص وظيفه‌اى كه مى‌دهد عمل مى‌كند.

در حادثه تغيير تاريخ واقعا تنها كسى كه در ايران از مراجع و علماء اين مطلب را استنكار كرده و اعلاميه داد و درس را تعطيل كرد معظم له بود كه در تاريخ البته ثبت مى‌شود و مى‌ماند.