سوزم از داغ فراق سيد گلپايگان‌

آتشى بنشسته بر دلهاى پاك شيعيان‌

در گلستان برف غم باريده و سوزش عيان‌

بوته‌هاى عشق خشكيد از خزان بوستان‌

باغ شيعه، باغ عزت، باغ عشق و عاشقى‌

گشته سوزان از فراق باغبانى مهربان‌

جام دل، خالى شد از آب وصال نور حق‌

كام دل شد بى‌نصيب از چشمه‌ى پاك و روان‌

در وجود دلنشين پر ز غم، بنشسته غم‌

در دل عشاق حق، پر گشته داغى بس گران‌