«پناه بى‌چارگان»

يكى از مسئولين فعلى قوه قضائيه نقل كرده بودند: در ايام طلبگى كه در قم بوديم در مدرسه فيضيه حجره داشتيم، چند روزى بى‌پول و خيلى مستأصل شدم، هرچه فكر كردم چه كنم، فكر ياريم نكرد، ناگهان با خود گفتم برويم پيش آيت اللّه گلپايگانى- البته در آن زمان آيت اللّه العظمى بروجردى در قيد حيات بودند و مرجعيت و زعامت معظم له در آن زمان مطرح نبود- خود را به منزل ايشان رساندم مطلب را بيان كردم. آقا مبلغى را آورند و فرمودند: كل ما يملك ما اينست كه آنرا نصف مى‌كنيم و نصف آن مبلغ را به ما دادند، و با اين وسيله مشكل ما حل شد.

معظم له به فقرا و نيازمندان خيلى توجه داشتند و تا آنجا كه در امكانش بود در رفع حاجت نيازمندان مى‌كوشيد، نقل شده كه بعض اوقات خودش به در خانه افراد رفته و شخصا كمك مى‌نمود.