«تواضع و خدمت به مردم»

توجه خاص ايشان به مردم و دقت در درخواست مؤمنين از چيزهائى بود كه هميشه مورد توجهشان بود. به عنوان نمونه:

يكى از مسئولان منزل آقا نقل مى‌كرد: شبى تلفن زنگ زد گوشى را برداشتم طرف را نشناختم گفت: خدمت آقا عرض كنيد براى حاجت مهمى كه من دارم نماز امام زمان بخوانند. من گفتم آقا حال ندارند پايشان درد مى‌كند. خودتان بخوانيد. گفت: شما خدمت آقا عرض كنيد كار نداشته باشيد گوشى را قطع كردم. بمحضرشان رسيدم و مطلب را خدمتشان عرض كردم خيلى ساده و بدون آنكه نام شخص را بخواهند. يا چيز ديگرى بفرمايند. فرمودند: حاجت برادر مؤمن است خيلى خوب انشاء اللّه مى‌خوانم.

باز در كسالت شديد اواخر سال 65 كه سينوزيت، قند، پروستات و ... همه دست بدست هم داده و دو ماه درس را تعطيل كرده بودند. و حتى نمازشان را مختصر مى‌خواندند، و در ركوع و سجود به سه سبحان اللّه اكتفا مى‌كردند، شخصى زنگ زد كه براى حاجت مهمى استخاره «ذات الرقاع» مى‌خواهم. باز با ترديد به او جواب دادم و قرار شد خدمت آقا عرض كنم وقتى مطلب را به آقا عرض كردم، بدون تأمل فرمودند:

اسم او و مادرش را بپرسيد انشاء اللّه فردا استخاره را انجام مى‌دهم. فردا بعد از سجده استخاره كه شديدا ايشان را كسل و ناراحت كرده بود. فرمودند: خدا پدرت را بيامرزد آخرين سجده خودم را مختصر كردم ولى از انجام عمل تو غفلت نكردم.

ملاحظه مى‌فرمائيد كه معظم له با آنكه مشغله زياد و كسالت شديدى داشتند باز در بر آوردن حاجت برادر مؤمن خويش آن‌چنان كوشش مى‌كند.