«تقليد ايشان به احكام دينى»

او كه پرورش‌يافته مكتب اهل بيت (عليه السّلام) بود. آنچه را كه در اين مكتب آموخته بود همه را به عمل مى‌بست و آموخته‌هاى خويش را مزين به عمل مى‌نمود. و عالمى بود واقعى كه نمونه بارز انسان كامل بود. و ايمان مجسم بود. مقيّد بود كه احكام دينى را از مستحب و واجب و حرام و مكروه مراعات كند. و تا آنجا كه ممكنش بود عمل مستحبى از ايشان فوت نشد و مكروهى را به جاى نمى‌آورد. و هر وقت يك كار خلاف شرع مى‌ديد بسيار ناراحت مى‌شد. و شاگردان و كسانى را كه با ايشان معاشرت داشتند همه بر اين مطلب اتفاق دارند كه معظم له سخت به آداب دينى و سنن اسلامى تقيّد خاصى داشتند و شعائر مذهبى را ارج مى‌نهادند. وقتى با يكى از شاگردان ايشان در مورد معظم له صحبت شد در مورد ايشان گفتند: «كه ايشان را من در عبادت و تقيد به مسائل دينى همچون عابدان صدر اسلام ديدم و در عبادت همچون عابدان بنى اسرائيل بودند، او فردى بود دائم الذكر و مدام در اوقات بيكارى مشغول ذكر بودند».

حجة الاسلام و المسلمين آقاى آشتيانى مى‌فرمودند:

«معظم له مدام مشغول ذكر بودند. و مجسمه زهد و تقوى و پاكدامنى بود به تمام معنى مقيد بودند در حضورشان غيبتى نشود. چهره‌اش واقعاً چهره‌اى بود كه انسان را به ياد خدا مى‌انداخت.»