سوم- در موقع سر بريدن، صورت و دست و پا و شكم حيوان رو بقبله باشد و كسيكه ميداند بايد رو بقبله سر ببرد، اگر عمدا حيوان را رو بقبله نكند، حيوان حرام ميشود. ولى اگر فراموش كند، يا مسئله را نداند، يا قبله را اشتباه كند، يا نداند قبله كدام طرف است، يا نتواند حيوان را رو بقبله كند، اشكال ندارد.

چهارم- وقتى ميخواهد سر حيوان را ببرد، يا كارد بگلويش بگذارد، به نيت سر بريدن نام خدا را ببرد و همين‌قدر كه بگويد بسم اللّه يا الحمد للّه يا اللّه اكبر كافى است و اگر بدون قصد سر بريدن نام خدا را ببرد، آن حيوان پاك نميشود و گوشت آنهم حرام است و همچنين است اگر از روى جهل به مسئله نام خدا را نبرد؛ ولى اگر از روى فراموشى نام خدا را نبرد، اشكال ندارد.

پنجم- حيوان بعد از سر بريدن حركتى بكند اگرچه مثلا چشم يا دم خود را حركت دهد، يا پاى خود را بزمين زند و يا آنكه باندازه معمول خون از بدنش بيرون آيد.

دستور كشتن شتر

مسئله 2604- در تذكيه شتر علاوه بر پنج شرطيكه براى سر بريدن حيوانات گفته شد، بايد كارد يا چيز ديگرى را كه از آهن و برنده باشد، در گودى بين گردن و سينه‌اش فروكنند.

مسئله 2605- وقتى ميخواهند كارد را بگردن شتر فروببرند؛ بهتر است كه شتر ايستاده باشد ولى اگر در حاليكه زانوها را بزمين زده، يا به پهلو خوابيده و دست و پا و سينه‌اش رو بقبله است، كارد را در گودى گردنش فروكنند اشكال ندارد.

مسئله 2606- اگر بجاى اينكه كارد در گودى گردن شتر فروكنند سر آنرا ببرند؛ يا گوسفند و گاو و مانند اينها را مثل شتر كارد در گودى گردنشان فروكنند، گوشت آنها حرام و بدن آنها نجس است ولى اگر چهار رگ شتر را ببرند و تا زنده است كارد در گودى گردنش فروكنند، گوشت آن حلال و بدن آن پاك است و نيز اگر كارد در گودى گردن گاو يا گوسفند و مانند اينها فروكنند و تا زنده است سر آنرا بدستورى كه قبلا گفته شد ببرند حلال و پاك ميباشد.