و در هر دو صورت وجوب اعلان تا يك سال ساقط نميشود و اگر تا يكسال صاحبش پيدا نشد، ميتواند در ثمن تصرف كند و يا آنرا از طرف صاحبش صدقه بدهد، و هر وقت صاحب مال پيدا شود بايد عوض ثمن و يا قيمتى را كه بعهده گرفته و مال را براى خود برداشته، باورد كند، بلى اگر ثمن را صدقه داده باشد و صاحب مال بصدقه راضى شود چيزى بر او نيست.

مسئله 2589- اگر چيزى را كه پيدا كرده موقع وضو گرفتن و نماز خواندن همراه او باشد، در صورتى كه قصدش اين باشد كه صاحب آن را پيدا كند اشكال ندارد.

مسئله 2590- اگر كفش او را ببرند و كفش ديگرى به جاى آن بگذارند، چنانچه بداند كفشى كه مانده مال كسى است كه كفش او را برده، مى‌تواند بجاى كفش خودش بردارد ولى اگر قيمت آن از كفش خودش بيشتر باشد، بايد هر وقت صاحب آن پيدا شد زيادى قيمت را باو بدهد و چنانچه از پيدا شدن او نااميد شود، بايد با اجازه حاكم شرع زيادى قيمت را از طرف صاحبش صدقه بدهد و اگر احتمال دهد كفشى كه مانده مال كسى نيست كه كفش او را برده در صورتيكه قيمت آن از 6/ 12 نخود نقره سكه‌دار كمتر باشد، ميتواند براى خود بردارد و اگر بيشتر باشد بايد تا يك سال اعلان كند و بعد از يكسال احتياطا از طرف صاحبش صدقه بدهد.

مسئله 2591- اگر مالى را كه كمتر از 6/ 12 نخود نقره سكه‌دار ارزش دارد پيدا كند و از آن صرف نظر نمايد و در مسجد يا جاى ديگر بگذارد، چنانچه كسى آنرا بردارد، براى او حلال است.

احكام سر بريدن و شكار كردن حيوانات‌

مسئله 2592- اگر حيوان حلال گوشت را بدستورى كه بعدا گفته ميشود سر ببرند- وحشى باشد يا اهلى- بعد از جان دادن، گوشت آن حلال و بدن آن پاك است ولى حيوانى كه نجاستخوار شده، اگر بدستورى كه در شرع معين نموده‌اند، آن را استبراء نكرده باشند و حيوانى كه انسان با آن وطى (نزديكى) كرده بعد از سر بريدن گوشت آن حلال نيست.