بخرد و وقف نمايد، اگر چه بر اولاد خود و بر كسانى وقف كند كه خرج آنان بر او واجب است و نيز ميتواند توليت وقف را براى خود يا اولاد خود قرار دهد.

مسئله 1991- بنابر احتياط لازم انسان نمى‌تواند از زكوة ملك بخرد و بر اولاد خود يا بر كسانيكه مخارج آنان بر او واجب است وقف نمايد كه عايدى آنرا بمصرف مخارج خود برسانند.

مسئله 1992- فقير ميتواند براى رفتن بحج و زيارت و مانند اينها زكوة بگيرد ولى اگر بمقدار خرج سالش زكوة گرفته باشد، براى زيارت و مانند آن نميتواند از سهم فقراء زكوة بگيرد ولى از سهم سبيل اللّه مانعى ندارد.

مسئله 1993- اگر مالك فقيرى را وكيل كند كه زكوة مال او را بدهد، چنانچه آن فقير احتمال دهد كه قصد مالك اين بوده كه خود آن فقير از زكوة برندارد نميتواند چيزى از آن را براى خودش بردارد، و اگر يقين داشته باشد كه قصد مالك اين نبوده، براى خودش هم ميتواند بردارد.

مسئله 1994- اگر فقير شتر و گاو و گوسفند و طلا و نقره را بابت زكوة بگيرد چنانچه شرطهائى كه براى واجب شدن زكوة گفته شد در آنها جمع شود؛ بايد زكوة آنها را بدهد.

مسئله 1995- اگر دو نفر در ماليكه زكوة آن واجب شده با هم شريك باشند و يكى از آنان زكوة قسمت خود را بدهد و بعد مال را تقسيم كنند، چنانچه بداند شريكش زكاة سهم خود را نداده؛ تصرف او در سهم خودش هم اشكال دارد.

مسئله 1996- كسيكه خمس يا زكوة بدهكار است و كفاره و نذر و مانند اينها هم بر او واجب است و قرض هم دارد، چنانچه نتواند همه آنها را بدهد، اگر ماليكه خمس يا زكوة آن واجب شده، از بين نرفته باشد، بايد خمس و زكوة را بدهد.

و اگر از بين رفته باشد احتياط لازم آنستكه اگر نذر دارد نذر را مقدم بدارد و اگر نذر ندارد ميتواند خمس يا زكوة را بدهد؛ يا كفاره و قرض و مانند اينها را ادا نمايد.

مسئله 1997- كسيكه خمس يا زكوة بدهكار است و نذر و مانند اينها هم بر او واجب است و قرض هم دارد، اگر بميرد و مال او براى همه آنها كافى نباشد،