باشند، ميتواند زكوة را از خود آنها بدهد. ولى اگر همه سالم و بى‌عيب و جوان باشند.

نميتواند زكوة آنها را مريض، يا معيوب يا پير بدهد. بلكه اگر بعضى از آنها سالم و بعضى مريض و دسته‌اى معيوب و دسته ديگر بى‌عيب و مقدارى پير و مقدارى جوان باشد، احتياط واجب آنست كه براى زكوة آنها سالم و بى‌عيب و جوان بدهد.

مسئله 1931- اگر پيش از تمام شدن ماه يازدهم، گاو گوسفند و شترى را كه دارد با چيز ديگر عوض كند، يا نصابى را كه دارد با مقدار نصاب از همان جنس عوض نمايد، مثلا چهل گوسفند بدهد و چهل گوسفند ديگر بگيرد، زكوة بر او واجب نيست.

مسئله 1932- كسيكه بايد زكوة گاو گوسفند و شتر را بدهد، اگر زكوة آنها را از مال ديگرش بدهد، تا وقتى شماره آنها از نصاب كم نشده، همه ساله بايد زكوة را بدهد و اگر از خود آنها بدهد و از نصاب اول كمتر شوند، زكوة بر او واجب نيست مثلا كسيكه چهل گوسفند دارد، اگر از مال ديگرش زكوة آنها را بدهد تا وقتى كه گوسفندهاى او از چهل كم نشده، همه ساله بايد يك گوسفند بدهد و اگر از خود آنها بدهد تا وقتى به چهل نرسيده؛ زكوة بر او واجب نيست.

مصرف زكوة

مسئله 1933- انسان ميتواند زكوة را در هشت مورد مصرف كند.

اول- فقير و آن كسى است كه مخارج سال خود و عيالاتش را ندارد و كسيكه صنعت يا ملك يا سرمايه‌اى دارد كه ميتواند مخارج سال خود را از منافع آن بگذراند فقير نيست.

دوم- مسكين و آن كسى است كه از فقير سخت‌تر ميگذراند.

سوم- كسيكه از طرف امام عليه السلام يا نائب امام مأمور است كه زكوة را جمع و نگهدارى نمايد و بحساب آن رسيدگى كند و آنرا بامام عليه السلام يا نائب امام يا فقرا برساند.