خمس بدهد كه بمصرف مخارج خودش برساند ولى اگر مخارج ديگران بر آن زن واجب باشد و نتواند مخارج آنان را بدهد جايز است انسان خمس به آن زن بدهد كه بمصرف آنان برساند.

مسئله 1851- اگر مخارج سيدى كه زوجه انسان نيست بر انسان واجب باشد، بنابر احتياط واجب، نميتواند از خمس خوراك و پوشاك او را بدهد يا آنكه ملك او كند كه بمصرف مخارج خودش برساند.

مسئله 1852- بسيد فقيرى كه مخارجش بر ديگرى واجب است و او نميتواند مخارج آن سيد را بدهد، ميشود خمس داد.

مسئله 1853- احتياط واجب آنستكه بيشتر از مخارج يكسال بيك سيد فقير خمس ندهند.

مسئله 1854- اگر در شهر انسان سيد مستحقى نباشد و احتمال هم ندهد كه پيدا شود؛ يا نگهدارى خمس تا پيدان شدن مستحق ممكن نباشد، بايد خمس را بشهر ديگر ببرد و به مستحق برساند و ميتواند مخارج بردن آن را از خمس بردارد و اگر خمس از بين برود، چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى كرده؛ بايد عوض آنرا بدهد و اگر كوتاهى نكرده، چيزى بر او واجب نيست.

مسئله 1855- هرگاه در شهر خودش مستحقى نباشد ولى احتمال دهد كه پيدا شود اگرچه نگهدارى خمس تا پيدا شدن مستحق ممكن باشد؛ ميتواند خمس را بشهر ديگر ببرد و چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى نكند و تلف شود، نبايد چيزى بدهد ولى نميتواند مخارج بردن آنرا از خمس بردارد.

مسئله 1856- اگر در شهر خودش مستحق پيدا شود، باز هم ميتواند خمس را بشهر ديگر ببرد و بمستحق برساند، ولى مخارج بردن آنرا بايد از خودش بدهد و در صورتيكه خمس از بين برود، اگرچه در نگهدارى آن كوتاهى نكرده باشد ضامن است.

مسئله 1857- اگر با اذن حاكم شرع خمس را بشهر ديگر ببرد؛ و از بين برود لازم نيست دوباره خمس بدهد. و همچنين است اگر بكسى بدهد كه از طرف‌