خمس آنرا بدهد.

مصرف خمس‌

مسئله 1843- خمس را بايد دو قمست كنند، يك قسمت آن سهم سادات است و بايد به سيد فقير، يا سيد يتيم، يا بسيدى كه در سفر درمانده شده بدهند و نصف ديگر آن سهم امام (عليه السلام) است كه در اين زمان بايد به مجتهد جامع الشرائط بدهند يا به مصرفى كه او اجازه ميدهد برسانند ولى اگر انسان بخواهد سهم امام عليه السلام را بمجتهدى كه از او تقليد نميكند بدهد، در صورتى باو اذن داده ميشود كه بداند آن مجتهد و مجتهدى كه از او تقليد ميكند، سهم امام (عليه السلام) را بيك طور مصرف ميكنند.

مسئله 1844- سيد يتيمى كه باو خمس ميدهند، بايد فقير باشد ولى بسيدى كه در سفر درمانده شده، اگرچه در وطنش فقير نباشد، ميشود خمس داد.

مسئله 1845- بسيدى كه در سفر درمانده شده، اگر سفر او سفر معصيت باشد يا خودش در معصيت باشد بنابر احتياط واجب نبايد خمس بدهند.

مسئله 1846- بسيدى كه عادل نيست ميشود خمس داد ولى بسيدى كه دوازده امامى نيست؛ نبايد خمس بدهند.

مسئله 1847- بسيدى كه معصيت‌كار است، اگر خمس دادن كمك بمعصيت او باشد نميشود خمس داد. و بسيدى هم كه آشكارا معصيت ميكند، اگر چه دادن خمس كمك بمعصيت او نباشد، بنابر احتياط واجب نبايد خمس بدهند.

مسئله 1848- اگر كسى بگويد: سيدم نميشود باو خمس داد، مگر آنكه دو نفر عادل، سيد بودن او را تصديق كنند، يا در بين مردم بطورى معروف باشد كه انسان يقين يا اطمينان پيدا كند كه سيد است.

مسئله 1849- بكسيكه در شهر خودش مشهور باشد كه سيد است، اگرچه انسان بسيد بودن او يقين نداشته باشد؛ ميشود خمس داد.

مسئله 1850- كسيكه زنش سيده است بنابر احتياط واجب نبايد باو