از آن هم مال او هست يا نه، بايد چيزى را كه يقين دارد مال او است باو بدهد و احتياط مستحب آنست مقدار بيشترى را كه احتمال ميدهد مال او است باو بدهد.

مسئله 1825- اگر خمس مال حلال مخلوط به حرام را بدهد و بعد بفهمد كه مقدار حرام بيشتر از خمس بوده بنابر احتياط واجب بايد مقدارى كه ميداند از خمس بيشتر بوده، از طرف صاحب آن صدقه بدهد.

مسئله 1826- اگر خمس مال حلال مخلوط بحرام را بدهد و بعد از آن صاحبش معلوم شود چيزى بر او نيست ولى اگر مالى را كه صاحبش را نمى‌شناسد به نيت او صدقه بدهد و بعد از آن صاحبش پيدا شود، واجب است بمقدار مالش باو بدهد.

مسئله 1827- اگر مال حلالى با حرام مخلوط شود و مقدار حرام معلوم باشد و انسان بداند كه صاحب آن از چند نفر معين بيرون نيست ولى نتواند بفهمد كيست اگر ممكن است همه را راضى كند و اگر ممكن نشد بايد آن مال را بطور مساورى بين آن چند نفر قسمت كند.

5- جواهرى كه بواسطه غواصى بدست ميآيد

مسئله 1828- اگر بواسطه غواصى- يعنى: فرو رفتن در دريا- لؤلؤ و مرجان يا جواهر ديگرى بيرون آورند، روئيدنى باشد، يا معدنى، چنانچه بعد از كم كردن مخارجيكه براى بيرون آوردن آن مصرف كرده‌اند، قيمت آن به 18 نخود طلا برسد بايد خمس آنرا بدهند؛ چه در يك دفعه آن را از دريا بيرون آورده باشند يا بنابر احتياط لازم در چند دفعه، آنچه بيرون آمده از يك جنس باشد، يا از چند جنس، يكنفر آنرا بيرون آورده باشد؛ يا چند نفر.

مسئله 1829- اگر بدون فرورفتن در دريا بوسيله اسبابى جواهر بيرون آورد و بعد از كم كردن مخارجى كه براى آن مصرف كرده قيمت آن به 18 نخود طلا برسد بنابر احتياط خمس آن واجب است ولى اگر از روى آب دريا يا از كنار دريا جواهر