1- آب‌

مسئله 150- آب با چهار شرط چيز نجس را پاك ميكند: اول آنكه مطلق باشد، پس آب مضاف مانند گلاب و عرق بيد چيز نجس را پاك نميكند. دوم آنكه پاك باشد. سوم آنكه وقتى چيز نجس را ميشويند، آب مضاف نشود و بو يا رنگ يا مزه نجاست هم نگيرد، چهارم آنكه بعد از آب كشيدن چيز نجس عين نجاست در آن نباشد و پا كشدن چيز نجس با آب قليل يعنى آب كمتر از كر شرطهاى ديگرى هم دارد كه بعدا گفته ميشود.

مسئله 151- ظرف نجس را با آب قليل بايد سه مرتبه شست و در كر و جارى يكمرتبه كافيست، ولى ظرفيرا كه سگ ليسيده يا از آن ظرف، آب يا چيز روان ديگرى خورده، بايد اول با خاك پاك، خاكمال كرد و بعد يكمرتبه در كر يا جارى يا دو مرتبه با آب قليل شست. و همچنين ظرفيرا كه آب دهان سگ در آن ريخته بنابر احتياط واجب بايد پيش از شستن، خاكمال كرد.

مسئله 152- اگر دهانه ظرفى كه سگ دهن زده تنك باشد و نشود آن را خاك‌مال كرد، چنانكه ممكن است بايد پارچه به چوبى به‌پيچند و بتوسط آن، خاك را بآن ظرف بمالند، و اگر ممكن نيست بايد خاك را در آن بريزند و بشدت حركت دهند تا بهمه آن ظرف برسد.

مسئله 153- ظرفيرا كه خوك بليسد يا از آن چيز روانى بخورد، با آب قليل بايد هفت مرتبه شست و در كر و جارى يكمرتبه كافيست، و لازم نيست آنرا خاكمال كنند، اگرچه احتياط مستحب آنستكه خاكمال شود.

مسئله 154- اگر ظرفيرا كه بشراب نجس شده، با آب قليل مثل ساير ظرفها آب بكشند، پاك ميشود ولى مستحب است كه آنرا هفت مرتبه بشويند.

مسئله 155- كوزه‌اى كه از گل نجس ساخته شده و يا آب نجس در آن فرو رفته و اگر در آب كر يا جارى بگذارند؛ بهر جاى آن‌كه آب برسد پاك ميشود. و اگر بخواهند باطن آنهم پاك شود بايد بقدرى در آب كر يا جارى بماند كه آب بتمام آن فرورود.