و اگر وقت گذشته قضا نمايد.

مسئله 1286- كسيكه قصد مسافرت بمحل معينى نموده و يقين دارد سفرش هشت فرسخ نيست؛ يا شك دارد كه هشت فرسخ هست يا نه، چنانچه در بين راه يا بعد از رسيدن به مقصد بفهمد كه سفر او هشت فرسخ بوده، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر تمام خوانده دوباره شكسته بجا آورد.

مسئله 1287- اگر بين دو محلى كه فاصله آنها كمتر از چهار فرسخ است چند مرتبه رفت و آمد كند، اگر چه روى هم رفته هشت فرسخ شود، بايد نماز را تمام بخواند.

مسئله 1288- اگر محلى دو راه داشته باشد، يك راه آن كمتر از هشت فرسخ و راه ديگر آن هشت فرسخ يا بيشتر باشد، چنانچه انسان از راهيكه هشت فرسخ است بآنجا برود، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر از راهى كه هشت فرسخ نيست برود، بايد تمام بخواند.

مسئله 1289- اگر شهر ديوار دارد، بايد ابتداى هشت فرسخ را از ديوار شهر حساب كند، و اگر ديوار ندارد بايد از خانه‌هاى آخر شهر حساب نمايد.

شرط دوم- آنكه از اول مسافرت قصد هشت فرسخ را داشته باشد، پس اگر به جائيكه كمتر از هشت فرسخ است مسافرت كند و بعد از رسيدن بآن جا قصد كند جائى برود كه با مقداريكه آمده هشت فرسخ شود؛ چون از اول قصد هشت فرسخ را نداشته، بايد نماز را تمام بخواند ولى اگر بخواهد از آنجا هشت فرسخ برود، يا چهار فرسخ برود و كمتر از ده روز بماند و برگردد، بايد نماز را شكسته بخواند.

مسئله 1290- كسيكه نمى‌داند سفرش چند فرسخ است، مثلا براى پيدا كردن گمشده‌اى مسافرت ميكند و نميداند كه چه مقدار بايد برود تا آن را پيدا كند، بايد نماز را تمام بخواند. ولى در برگشتن، چنانچه تا وطنش يا جائيكه ميخواهد ده روز در آنجا بماند، هشت فرسخ يا بيشتر باشد؛ بايد نماز را شكسته بخواند. و نيز اگر در بين رفتن قصد كند كه چهار فرسخ برود، چنانچه رفتن و برگشتن هشت فرسخ شود، بايد نماز را شكسته بخواند.