نماز مسافر

مسافر بايد نماز ظهر و عصر و عشا را با هشت شرط شكسته- يعنى دو ركعت- بخواند:

شرط اول- آنكه سفر او كمتر از هشت فرسخ شرعى نباشد و فرسخ شرعى دوازده هزار ذراع است بذراع متعارف و بعضى گفته‌اند اين مقدار تقريبا پنج كيلو متر و نيم است.

مسئله 1281- كسيكه مجموع رفتن و برگشتن او هشت فرسخ است، چنانچه هيچ يك از رفتن و برگشتن كمتر از چهار فرسخ نباشد، بايد نماز را شكسته بخواند بنابراين اگر رفتن سه فرسخ و برگشتن پنج فرسخ، يا رفتن پنج فرسخ و بر گشتن سه فرسخ باشد، بايد نماز را تمام- يعنى چهار ركعت- بخواند.

مسئله 1282- اگر رفتن و برگشتن هريك از چهار فرسخ كمتر نباشد نمازش شكسته است و روزه را نيز بايد افطار نمايد، خواه همان روز يا شب آن برگردد يا نه.

مسئله 1283- اگر سفر مختصرى از هشت فرسخ كمتر باشد، يا انسان نداند كه سفر او هشت فرسخ است يا نه، نبايد نماز را شكسته بخواند. و چنانچه شك كند كه سفر او هشت فرسخ است يا نه، در صورتيكه تحقيق كردن برايش مشقت دارد، بايد نمازش را تمام بخواند و اگر مشقت ندارد، بنابر احتياط واجب بايد تحقيق كند كه اگر دو عادل بگويند؛ يا بين مردم معروف باشد كه سفر او هشت فرسخ است، نماز را شكسته بخواند.

مسئله 1284- اگر يك عادل خبر دهد كه سفر انسان هشت فرسخ است، بنابر احتياط واجب بايد نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند و روزه بگيرد و قضاى آنرا هم بجا آورد.

مسئله 1285- كسيكه يقين دارد سفر او هشت فرسخ است؛ اگر نماز را شكسته بخواند و بعد بفهمد كه هشت فرسخ نبوده، بايد آن را چهار ركعتى بجا آورد