مسئله 1183- اگر شك كند كه يكى از ركنهاى نماز را بجاى آورده يا نه، چنانچه مشغول كاريكه بعد از آنست نشده، بايد آنرا بجا آورد؛ مثلا اگر پيش از خواندن تشهد شك كند كه دو سجده را بجا آورده يا نه، بايد بجا آورد و چنانچه بعد يادش بيايد كه آن ركن را بجا آورده بوده؛ چون ركن زياد شده نماز باطل است.

مسئله 1184- اگر شك كند عملى را كه ركن نيست بجا آورده يا نه، چنانچه مشغول كاريكه بعد از آنست نشده، بايد آنرا بجا آورد، مثلا اگر پيش از خواندن سوره شك كند كه حمد را خوانده يا نه؛ بايد حمد را بخواند و اگر بعد از انجام آن يادش بيايد كه آنرا بجا آورده بوده، چون ركن زياد نشده نماز صحيح است.

مسئله 1185- اگر شك كند كه ركنى را بجا آورده يا نه، چنانچه مشغول تشهد است اگر شك كند كه دو سجده را بجا آورده يا نه، بايد بشك خود اعتنا نكند و اگر يادش بيايد كه آن ركن را بجا نياورده، در صورتيكه مشغول ركن بعد نشده بايد آن را بجا آورد و اگر مشغول ركن بعد شده نماز باطل است، مثلا اگر پيش از ركوع ركعت بعد يادش بيايد كه دو سجده را بجا نياورده بايد بجا آورد و اگر در ركوع يا بعد از آن يادش بيايد نماز باطل است.

مسئله 1186- اگر شك كند عملى را كه ركن نيست بجا آورده يا نه؛ چنانچه مشغول كارى كه بعد از آنست شده؛ بايد بشك خود اعتنا نكند، مثلا موقعى كه مشغول خواندن سوره است، اگر شك كند كه حمد را خوانده يا نه بايد بشك خود اعتنا نكند و اگر بعد يادش بيايد كه آنرا بجا نياورده، در صورتيكه مشغول ركن بعد نشده، بايد بجا آورد و اگر مشغول ركن بعد شده، نماز صحيح است، بنابراين اگر مثلا در قنوت يادش بيايد كه حمد را نخوانده، بايد بخواند و اگر در ركوع يادش بيايد نماز صحيح است.

مسئله 1187- اگر شك كند كه سلام نماز را گفته يا نه، چنانچه مشغول تعقيب نماز يا مشغول نماز ديگر شده، يا بواسطه انجام كارى كه نماز را بهم ميزند، از حال نمازگزار بيرون رفته، بايد بشك خود اعتنا نكند و اگر پيش از اينها شك كند بايد سلام را بگويد و اگر شك كند سلام نماز را درست گفته يا نه اعتنا نكند هر