بگيرد.

شكهائى كه نبايد بآنها اعتنا كرد

مسئله 1176- شكهائى كه نبايد بآنها اعتنا كرد از اينقرار است:

اول- شك در چيزى كه محل بجا آوردن آن گذشته است. دوم- شك بعد از سلام نماز. سوم- شك بعد از گذشتن وقت نماز. چهارم- شك كثير الشك پنجم- شك امام و مأموم. ششم- شك در نماز مستحبى.

1- شك در چيزيكه محل آن گذشته است.

مسئله 1177- اگر در بين نماز شك كند كه يكى از كارهاى واجب آنرا انجام داده يا نه. مثلا شك كند كه حمد خوانده يا نه، چنانچه مشغول كارى كه بعد از آن است نشده؛ بايد آنچه را كه در انجام آن شك كرده بجا آورد و اگر مشغول كارى كه بعد از آن است شده، بشك خو اعتنا نكند.

مسئله 1178- اگر در بين خواندن آيه‌اى شك كند كه آيه پيش را خوانده يا نه يا وقتى آخر آيه را ميخواند شك كند كه اول آن را خوانده يا نه بشك خود اعتنا نكند.

مسئله 1179- اگر بعد از ركوع يا سجود شك كند كه كارهاى واجب آن، مانند ذكر و آرام بودن بدن را انجام داده يا نه، بايد ببشك خود اعتنا نكند.

مسئله 1180- اگر در حالى كه بسجده ميرود شك كند كه ركوع كرده يا نه، يا شك كند كه بعد از ركوع ايستاده يا نه، بشك خود اعتنا نكند.

مسئله 1181- اگر در حال برخاستن شك كند كه سجده را بجا آورده يا نه بايد برگردد و بجا آورد، و اگر شك كند تشهد را بجا آورده يا نه احتياطا بقصد رجاء بجا آورد.

مسئله 1182- كسيكه نشسته يا خوابيده نماز ميخواند، اگر موقعى كه حمد يا تسبيحات ميخواند، شك كند كه سجده يا تشهد را بجا آورده يا نه، بايد بشك خود اعتنا نكند. و اگر پيش از آنكه مشغول حمد يا تسبيحات شود؛ شك كند كه سجده يا تشهد را بجا آورده يا نه، بايد بجا آورد.