مناظره‌اى كه پيش آمد، ايشان گفت شما غالب (اهل غلوّ) هستيد، چرا كه از پيامبر و امام طلب شفاعت مى‌كنيد، مى‌گوئيد آنها زنده هستند، بنده در جواب او گفتم، اولا: كه شما هم به پيامبر صلّى اللّه عليه و اله سلام مى‌كنيد و مى‌گوييد «السلام عليك يا نبى اللّه» چه معنايى دارد كه در برابر قبر آن حضرت مؤدبانه بايستيد و سلام آنگونه كنيد كه بر زندگان مى‌كند.

ثانيا: فرض بگيريم آنچه را كه ذكر كردى غلّو باشد، آيا هر غلوى موجب كفر است، آيا كسى گفت كه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله زنده است و با إذن اللّه و اراده الهى سلام، سلام‌كننده را مى‌شنود، اين غلّو مضر به توحيد است؟ و او براى اين مطلب جوابى نداشت‌[1]».

مسافرت دوم معظم له به مكه معظمه در سال 1344 با هواپيما صورت گرفت، از آنجا كه اين سفر در دوران مرجعيت عامه ايشان بوده خيلى مورد توجه حجاج ايرانى و غير ايرانى قرار مى‌گيردند تا آنجا كه نسبت به سلامتى ايشان احساس نگرانى و ناراحتى مى‌شود، در اين سال آيت اللّه العظمى گلپايگانى قدّس سرّه به جهت مذاكراتى كه با امير مدينه داشتند، توانستند رفع سوء تفاهم در مورد بوسيدن شبكه‌هاى حرم را بكنند، با توجه به احترامى كه امير مدينه براى معظم له قائل بودند، دستور خوددارى مأموران دولتى از سختگيرى سابق را

[1]- على كريمى جهرمى، پيشين، صص 87- 86.