نمود، و فرزند پسرى تقاضا مى‌كند كه برايش به عنوان باقيات الصالحات بماند، به همين جهت و به خاطر تقارن تولد وى با سالروز ولادت امام رضا عليه السّلام برحسب يادداشتى كه از پدرش باقى مانده است مى‌نويسد: «اين فرزندم بنام محمد رضا نامگذارى شده و لقب او «هبة اللّه» و كنيه‌اش «ابو الحسن» است».

پدر:

پدر حضرت آيت اللّه العظمى گلپايگانى قدّس سرّه مرحوم آقا سيد محمد باقر موسوى گلپايگانى از سادات عاليقدر و معروف به زهد، تقوى و فضيلت بوده، ازاين‌رو نزد اهالى مقام محترمى داشته تا بدانجا كه بدو لقب «امام» داده بودند، هنوز هم به اين عنوان ايشان را ياد مى‌كنند، پايگاه مردمى آن مرد بزرگ در نگاه مردم چنان قوى و محترم بوده، كه حتى بعد از درگذشت او نيز اين ديد و اعتقاد به قوت خود باقى مانده و اكنون كه نزديك به يك قرن از درگذشت وى مى‌گذرد، هنوز مردم پاك آن منطقه همچنان جهت توسل به زيارت قبر شريف ايشان مى‌روند[1]. مزار شريف آن مرحوم در كنار راه و مسير كاروان كربلا واقع مى‌شود چرا كه در وصيتى كه مى‌كنند، مى‌نويسد:

«قبر مرا در كنار جاده قرار دهيد كه گردوغبار كاروان‌

[1]- ناصر الدين انصارى قمى، آيت اللّه العظمى گلپايگانى قدّس سرّه( فروغ فقاهت)، تهران: سازمان تبليغات اسلامى، 1373، ص 17.