ندارد[1]» ايشان در توجيه اين ضرورت تصريح مى‌كند:

«اين معنا كه هركس عقايد و احكام اسلام را، حتى اجمالا، دريافته باشد، چون به ولايت فقيه برسد و آن را تصور آورد، بى‌درنگ تصديق خواهد كرد و آن را ضرورى و بديهى خواهد شناخت‌[2]»

چرا كه همانگونه كه هر جمعى همچون جامعه بدون نظم، ناظم، جامع، مدبر و مدير، حال به نحو و هر شكلى و در هر سطحى قابل تحقق نبوده همين گونه، دين و نظام اسلامى، اولا، بدون علم و فقه و اجتهاد عالم قابل تطبيق با عصر، نسل و مقتضيات زمان، مكان و موضوع نيست، ثانيا بدون ولايت، حكومت، حاكميت، قدرت و اقتدار او و تقوا و تعهد او به اسلام و امت اسلامى ميسر و ممكن نمى‌باشد.

2- امام خمينى قدّس سرّه موقع تدوين كتاب فوق به بررسى ريشه‌هاى تاريخ غفلت و عقب‌ماندگى مسلمانان و دولتهاى حاكم بر آنها مى‌پردازد و مهم‌ترين موانع رشد امت اسلامى و عوامل ضعف، اضمحلال و واپس‌گرايى آنها را على رغم ظرفيت والاى نظرى- عملى و نهضت اوليه و اصيل اسلامى يكى، در ابتدا گرفتارى نفوذ يهود و

[1]- همان.

[2]- همان.