در اين برداشت از فقه سياسى، تلاش‌ها عمدتا مصروف اين نكته مى‌شود كه شعار جدايى ديهن از سياست طرد شود و فقيه از اين منظر به فقه و شريعت بنگرد كه سياست و توجه به تدبير امور اجتماعى از عناصر ذاتى دين اسلام است.

2) فقه سياسى به معناى خاص‌[1]:

در اين كاربرد، مراد از فقه سياسى بخشى از مسائل و مباحث فقهى است كه به طور خاص به موضوعات سياسى و حكومتى مى‌پردازد، در اين‌جا فقه سياسى در كنار رشته‌هاى ديگر فقهى مورد مطالعه قرار مى‌گيرد ضرورت تفكيك رشته فقه سياسى از ساير مباحث فقهى به اين صورت توجيه مى‌شود كه فقه بسيار گسترده شده است و تخصص در تمامى ابواب و مسائل آنان از توان يك شخص خارج است، بنابراين لازم است كه فقه تخصصى شود. آية اللّه شهيد مرتضى مطهرى قدّس سرّه در همين زمينه مى‌گويد:

«احتياج به تقسيم كار در فقه و به وجود آمدن رشته‌هاى تخصصى فقاهت، از صد سال پيش به اين طرف ضرورت پيدا كرده و در وضع موجود، يا بايد فقهاى اين‌

[1]- نور الدين شريعتمدارى، پيشين، ص 39.