برخاستن از خواب و ديگرى پيش از آمدن به درس» 2- معمولا يادداشت برمى‌داشتند و دفتر را با خود به مجلس درس مى‌آوردند و بر بيان مطلب و تفهيم آن اصرار داشته و به سخن‌پردازى و زيباسازى كلام و بازى با الفاظ كمتر توجه مى‌كردند.

3- به متن كلمات بزرگان و فقهاء سلف- مانند شهيد ثانى، صاحب جواهر و شيخ انصارى- عنايت داشته و پس از نقل عين مطالب آنها، سپس به نقد و بررسى آن مى‌پرداختند.

4- در پايان يافتن مطالب كلاس شتاب نداشته و به روايات وارده، احاديث و اخبار رسيده از معصومين عليهم السّلام عنايت تام داشته‌اند.

5- در كلاس درس با كمال متانت و شرح صدر به اشكالات گوش فرا داده و در جا انداختن نظريه خويش اصرار نمى‌ورزيدند و تنها دفاع از آن مى‌كردند و در نهايت اينكه معظم له تمام شرايط تدريس و استادى را در مجلس درس مراعات مى‌كرده‌اند. ايشان سعى بليغ و تلاش خستگى‌ناپذيرى در تدريس و تربيت طلاب و علماء داشته و پشتكار كم‌نظيرى در اين راه از خود نشان داده‌اند چنانكه يكى از بزرگان و علماء تهران از پدر خود نقل مى‌كردند كه پدرشان چنين بزرگان و علماء تهران از پدر خود نقل مى‌كردند كه پدرشان چنين مى‌گفتند:

«ما در عصر آيت اللّه حاج شيخ عبد الكريم حائرى خدمت آيت اللّه العظمى گلپايگانى درس مى‌خوانديم،