بگوييد براى چه مبعوث گرديدند؟ در جوابم گفت: اساس مأموريت و بعثت آنها، بر ولايت تو و على ابن ابى طالب 7 استوار بوده است.

بخش سوّم نام مبارك آن جناب بر عرش نوشته شده است.

[1] خوارزمى از عبد اللَّه بن مسعود روايت كرده كه پيامبر 6 فرمود: هنگامى كه آفريدگار جهان، آدم را آفريد و در او، روح خويش دميد، وى عطسه نمود و بى‌درنگ زبان به ستايش پروردگار گشود، خداوند به او فرمود: بنده‌ام مرا ستايش نمودى به عزت و جلالم سوگند، اگر نه اين بود كه اراده آفرينش دو تن از بندگانم دارم، هرگز تو را نمى‌آفريدم. عرض كرد پروردگارا آن دو بنده شايسته‌ات از نسل من‌اند؟ فرمود: آرى، اكنون سر را بلند كن و بنگر چه مى‌بينى، آدم ديده را به سوى آسمان باز نمود و بر عرش نوشته‌اى به اين عبارت ملاحظه نمود: «خدايى جز خداى يكتا و بى‌همتا وجود ندارد، محمد رسول او و پيامبر رحمت است و على حجّت خدا بر مردم مى‌باشد، هر كس عارف به حق على باشد، طينتش پاكيزه و طيب است و آن كه حق او را انكار نمايد از رحمتم به دور و زيان كار خواهد بود، به عزتم سوگند ياد مى‌كنم كه هر كس او را اطاعت كند و فرمانبردار وى باشد، او را در بهشت جاى دهم گرچه فرضا مرا معصيت كرده باشد و به عزتم سوگند كه اگر كسى از فرمان او تمرّد كند، گرچه مرا اطاعت نمايد، او را به آتش قهرم معذّب خواهم نمود».

[1]. مناقب خوارزمى، فصل نوزدهم، ص 227.

در اين روايت بر مسأله ولايت تأكيد دارد مبنى بر اين كه از اركان مهم اسلام، ولايت است، در اين حدّ كه اگر كسى تصور كند كه من خدا را اطاعت مى‌كنم امّا ولايت را نمى‌پذيرم، اين اطاعت قبول نيست و بايد در مورد تخلف از امر ولايت، كيفر بشود و اگر ولايت را بپذيرد و فرضا معصيتى از او سر زند، خداوند او را خواهد بخشيد و پاداش فرمانبرى به او كرامت مى‌نمايد.